Շբ. ԳՁ. Սրբոցն՝ Գրիգորի սքանչելագործին եւ Նիկողայոսի հայրապետացն, եւ Միւռոնայ եպիսկոպոսին։ Օրհ. ակ. «Որք զարդարեցին» (իւր սարօքն)։ Մնկ. դկ. ստեղի՝ «Հիացան անմարմինքն»։ Ժմտ. «Զհայրապետականն»։ Ճշ. շրկ. բձ. «Որ լուսով աստուածային»։ Հմբ. աձ. «Սուրբ ես Տէր» եւ «Երկնաքաղաքացին»։ Ճշ. ընթ. (Եզ 3.16-19։ Բ.Տմ 3.10-15։ Յհ 10.11-16)։