Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա. Կաթողիկոսին պատգամը, զոր տուաւ Երեքշաբթի,  24 Ապրիլի առաւօտուն, Անթիլիասի Մայրավանքի Ապրիլեան Նահատակաց Մատրան առջեւ կատարուած հոգեհանգիստէն ետք, հոծ բազմութեան ներկայութեան

Սոյն գրութիւնը խտացումն է Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա. Կաթողիկոսին պատգամին, զոր տուաւ Երեքշաբթի,  24 Ապրիլի առաւօտուն, Անթիլիասի Մայրավանքի Ապրիլեան Նահատակաց Մատրան առջեւ կատարուած հոգեհանգիստէն ետք, հոծ բազմութեան ներկայութեան: 

 

Ապրիլ 24–ի առաւօտուն դա՜րձեալ հաւաքուած ենք մեր մէկուկէս միլիոն նահատակներու աճիւններուն շուրջ: Այս աճիւնները կենդանի վկաներն են 20–րդ դարու առաջի՜ն ցեղասպանութեան, որ պետական մաշտապով ծրագրուեցաւ ու գործադրուեցաւ Թուրքիոյ կողմէ հայ ժողովուրդին դէմ: Այս աճիւնները կը խօսին մեզի հետ: Անոնք մեզ չեն հրաւիրեր միայն անցեալին նայելու ու մեր ժողովուրդի պատմութեան տխուր էջը յիշելու: Անոնք միաժամանակ կը յիշեցնեն մեզի, թէ մեր ժողովուրդը նուիրական կտակ մը ունի իր նահատակներէն ժառանգուած եւ հետեւաբար, պէտք է հաւատարիմ մնալ այդ կտակին, որքան ալ դժուար ըլլան մեզ շրջապատող պայմանները ու մեզ դիմագրաւող մարտահրաւէրները: Այսօր մեր նահատակները պատգամ ունին ուղղուած՝ հայ ժողովուրդին, արաբ ժողովուրդին եւ եւրոպացի ժողովուրդին:

 

ա) Զգո՜յշ, ժողովուրդ հայոց…: Թուրքիան սկսած է թափանցել ո՜չ միայն Միջին Արեւելեան, արաբական ու իսլամական երկիրներէն, այլ նաեւ եւրոպական, ափրիկեան ու ամերիկեան ցամաքամասերէն ներս, գործածելով իր պետական, յարաբերական, դիւանագիտական ու տնտեսական լայն միջոցները եւ միշտ թիրախ ունենալով լռեցնել հայ ժողովուրդի պահանջատիրական ձայնը: Ցեղասպան թուրքին թոռները այսօր աշխարհին կը ներկայանան տարբեր դիմակներով. տեղ մը՝ ժողովրդավար սկզբունքներու ու մարդկային իրաւունքներու պաշտպանի դիմակով, այլ տեղ՝ իրենց ցեղային վարքագծին յատուկ սպառնական լեզուով. տեղ մը միջ–կրօնական գոյակցութեան ջատագովի հանգամանքով, այլ տեղ մը՝ տագնապներ լուծելու միջնորդի հաշտարար դերով:

 

բ) Զգո՜յշ, արաբ ժողովուրդ…: Մի՜ մոռնար քու մօտաւոր անցեալդ. մի՜ մոռնար, որ ներկայ Թուրքիոյ նախահայրերն էին, որոնք ջարդեցին  քու նախահայրերդ՝ իսլամ թէ քրիստոնեայ: Ներկայ Թուրքիոյ նախահայրերն էին, որոնք դարեր շարունակ բռնակալութեան ու հալածանքի ենթարկեցին արաբ ժողովուրդը: Եւ այսօր, ի՜նչ յանդգնութիւն, Թուրքիան ո՜չ միայն սկսած է մուտք գործել արաբական աշխարհէն ներս, այլ հաշտարարի ու նո՜յնիսկ առաջնորդողի դեր սկսած է ստանձնել: Եւ աւելի ցաւալին՝ արաբ երկիրներու պատասխանատուներ, ներառեալ Լիբանանի սկսած են ընդառաջել Թուրքիա այցելութեան պաշտօնական հրաւէրներուն: Արաբական աշխարհին մէջ Թուրքիան կարեւոր շահեր ունի, գիտե՜նք. սակայն, արաբական երկիրները Թուրքիոյ մէջ ի՞նչ շահեր ունին: Թուրքիոյ կեղծ ու ժամանակաւոր բարեկամութիւնը վնասաբեր է արաբական աշխարհին ու իր դատին: Զգո՜յշ եղիր, արաբական աշխարհ՝ Թուրքիոյ իւրաքանչիւր քայլափոխի ետին Օսմանեան կայսրութեան վերադարձի նշանները կը տեսնուին…:

 

գ) Զգո՜յշ, Եւրոպա…: Թուրքիոյ հետապնդած նպատակը եւրոպական ցամաքամասին վրայ ծանօթ է բոլորին: Թափանցելով եւրոպական համայնքէն ներս, հո՜ն եւս Թուրքիան կը փորձէ հաստատել իր տիրական ներկայութիւնը: Արդարեւ, որքան ճանչած ենք Եւրոպան, եւրոպական համայնքը տնտեսական ու քաղաքական շահերու վրայ հիմնուած համայնք մը չէ, այլ մարդկային արժէքներու: Հետեւաբար, ի՞նչ գործ ունի Թուրքիան մարդկային իրաւունքներու ու արժէքներու օրրան ու պաշտպան Եւրոպայի մէջ, երբ Թուրքիոյ բանտերուն մէջ ահաւոր տանջանքներու կ’ենթարկուին մարդկային իրաւունքներու ջատագով մտաւորականներ, երբ Թուրքիոյ մէջ փոքրամասնութիւններու իրաւունքները կ’ոտնակոխուին, երբ Թուրքիան տակաւին կ’ուրանայ իր գործած ցեղասպանութիւնը հայ ժողովուրդին դէմ:

 

Արդ, ըլլանք արթո՜ւն, ժողովուրդ հայոց: Թուրքիան նիւթական հսկայ գումարներ ծախսելով՝ ծրագրուած ու հետեւողական կերպով կը փորձէ մոլորեցնել միջազգային հանրային կարծիքը: Այսպէս՝

 

Թուրքիոյ ղեկավարը հեգնական ոճով վերջերս հարց կու տար ըսելով թէ՝ հայ ժողովուրդը կը խօսի մէկուկէս միլիոն նահատակներու մասին. ո՞ւր թաղուած են անոնք…: Այս հարցումին պատասխանը ծանօթ է բոլորին, ծանօթ է նոյնինքն Թուրքիոյ պետական պատասխանատուներուն թէ ժողովուրդին: 1915 Ապրիլ 24–ի գիշերէն սկսեալ Պոլիսէն մինչեւ Արեւմտեան Հայաստանի ու Կիլիկիոյ քաղաքները եւ գիւղերը (որոնց անունները այսօր թրքացած են) եւ մինչեւ Տէր Զօր, որ եղաւ վերջին օղակը ջարդերու երկա՜ր շղթային, հայ ժողովուրդի զաւակները, մեծ թէ փոքր, կին թէ երեխայ, մտաւորական թէ հոգեւորական, անխնայ կերպով ջարդուեցան Թուրք բանակին կողմէ՝ թուրք կառավարութեան կողմէ տրուած խիստ հրահանգին համաձայն: Հետեւաբար, մեր նահատակներու անթաղ աճիւնները կը գտնուին Թուրքիոյ հողին մէջ, ինչպէս նաեւ Տէր Զօրի աւազներուն վրայ. եւ այդ աճիւններէն շատ փոքր մաս մը հոս, Անթիլիասի Մայրավանք բերուած է 1935–ին: Ինչպէս Թուրքիան կրնայ ուրանալ իր ժամանակակից պատմութեան այս ամենէն արիւնոտ էջերէն մէկը:

 

Թուրքիոյ պետական պատասխանատուներ կը շարունակեն ամէն տեղ ու բոլորին նո՜յն յանկերգը կրկնել ըսելով՝ թող պատմաբաններ զբաղին այս հարցով: Չարաչար կը սխալին Թուրքիոյ պատասխանատուները: Իրենք քաջ գիտեն թէ պատմաբաններու դիմելու կարիքը երբեք չկայ. աղաղակող փաստեր գոյութիւն ունին, հայկական թէ օտար ու նոյնիսկ թրքական, որոնք յստակօրէն կը փաստեն թէ հայ ժողովուրդին դէմ 1915–ին կատարուած ցեղասպանութիւնը պատմական անհերքելի իրողութիւն մըն է: Արդ, Թուրքիոյ ժխտողական քաղաքականութիւնը չի կրնար ստուեր թողուլ ճշմարտութեան վրայ: Անհրաժեշտ է միշտ յիշեցնել մեր շրջապատին թէ՝ հայ ժողովուրդին դէմ կատարուած ցեղասպանութիւնը կրօնական բնոյթ չունի. մենք երկա՜ր դարեր խաղաղ գոյակցութիւն ունեցած ենք իսլամներուն հետ: Հայկական ցեղասպանութիւնը ցեղային ու քաղաքական նպատակներ կը հետապնդէր՝ որպէս անբաժան մասը Օսմանեան Թուրքիոյ փան–թուրանական ծրագրին: Հետեւաբար, մեր արդար սպասումն է որ մեզի բարեկամ արաբ թէ արեւմտեան երկիրներ, քրիստոնեայ թէ իսլամ համայնքներ, ըլլան ճշմարտութեան պաշտպան ու մնան արդարութեան կողքին՝ չխաբուելով Թուրքիոյ դիւանագիտական մօտեցումներէն ու չվախնալով անոր սպառնական լեզուէն:

 

Դարձեա՜լ վերջերս Թուրքիոյ ղեկավարը մեծ պետութեան մը պատասխանատուին ջղագրգիռ ոճով կ’ըսէր՝ այլեւս յոգնեցանք այսպէս կոչուած հայկական ցեղասպանութեան մասին լսելէ: Եթէ Թուրքիան յոգնեցաւ, մենք չյոգնեցանք ու պիտի չյոգնինք մեր իրաւունքները պահանջելէ՝ այնքան ատեն որ արդարութիւն չէ կատարուած հայ ժողովուրդին: Մենք թշնամիներ չունինք, մենք շահեր չունինք. սակայն մենք իրաւունքնե՜ր ունինք եւ մեր իրաւունքները կը պահանջենք: Մեր իրաւունքները կը պահանջենք ո՜չ միայն Ապրիլ 24–ին, այլ մեր կեանքի բոլո՜ր օրերուն եւ ամէն տեղ: 

 

Մենք կը պահանջենք Օսմանեան Թուրքիոյ կողմէ հայ ժողովուրդին դէմ գործադրուած ցեղասպանութեան ճանաչումը՝ նոյն պետութեան շարունակութիւնը եղող ներկայ Թուրքիոյ կողմէ:

 

Մենք կը պահանջենք հատուցում, մեր բռնաբարուած իրաւունքներու վերատիրացում:

 

Մենք կը պահանջենք մեր եկեղեցապատկան ու ազգապատկան կալուածներու, ինչպէս նաեւ մեր ժողովուրդի զաւակներուն կալուածներուն վերադարձը: Հարց կու տանք. ինչո՞ւ Թուրքիոյ պետութիւնը կ’որոշէ փոքրամասնութիւններու վերադարձնել միայն 1936–էն ասդին բռնագրաւուած կալուածները եւ կ’անտեսէ 1915–20–ի շրջանին հայ ժողովուրդէն բռնագրաւուած հազարաւոր կալուածներ: Ինչո՞ւ Թուրքիոյ վարչապետը լուռ կը մնայ այս մասին իրեն ուղղած Մեր նամակին գծով:

 

Մեր մատնանշած այս բոլոր երեւոյթները կը պահանջեն ռազմավարական ու մարտավարական նոր մօտեցում մեր ժողովուրդին կողմէ:

 

Մի քանի ամիսներ առաջ Անթիլիասի Մայրավանքին մէջ տեղի ունեցած միջազգային համագումարին Մենք ըսինք՝ ճանաչումին առընթեր նաեւ պէտք է շեշտել հատուցումը, որովհետեւ ճանաչում ու հատուցում մէկ ամբողջութիւն կը կազմեն, զիրար լրացնող ու հզօրացնող: Մենք նաեւ ըսինք որ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւնը Կաթողիկէ եւ Աւետարանական եկեղեցիներուն եւ քաղաքական երեք կազմակերպութիւններուն հետ միասնաբար ու Հայաստանի պետութեան հետ խորհրդակցաբար պիտի շարունակէ այս յոյժ կարեւոր գործընթացքը: Նո՜յնը կը կրնենք սա պահուն:

 

100–ամեակի սեմին հայ ժողովուրդին զաւակները ի Հայաստան, յԱրցախ եւ ի սփիւռս աշխարհի պէտք է վերանորոգեն իրենց ազգային ուխտը՝ խոր հաւատքով ու ամուր վճռակամութեամբ շարունակելու հայութեան պահանջատիրական պայքարը:

 

Հետեւաբար, ա՜յս ոգիով ու տեսիլքով քալէ յառաջ ժողովուրդ հայոց. քալէ՜ քու նահատակներուն կտակին հաւատարմութեամբ. քալէ՜ պահանջատիրական դրօշը բարձր բռնած:

 

                                                                                                        ԱՐԱՄ Ա. ԿԱԹՈՂԻԿՈՍ

                                                                                                     ՄԵԾԻ ՏԱՆՆ ԿԻԼԻԿԻՈՅ

 

Մարդկային Իրաւանց Իսթանպուլի մասնաճիւղէն նամակ

 

Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. ԱՐԱՄ Ա. ԿԱԹՈՂԻԿՈՍԻՆ ՄԵԾԻ ՏԱՆՆ ԿԻԼԻԿԻՈՅ

 

Մարդկային Իրաւանց Իսթանպուլի մասնաժիւղի Ցեղապաշտութեան եւ Խտրականութեան Դէմ Յանձնախումբը այսօր՝ 24 Ապրիլ 2012-ին Հայոց Ցեղասպանութեան զոհերու ոգեկոչման համար կազմակերպեց ձեռնարկ մը:

 

Յանձնախումբը, Պոլսոյ «Սուլթանահմէտ» հրապարակի վրայ գտնուող «Թուրք-իսլամ յուշարձաններու» թանգարանին առջեւ ոգեկոչեց Ցեղասպանութեան զոհերը, վայր մը որ 1915-ի շրջանին կը գործածուէր իբրեւ բանտ՝ ազատազրկուած Պոլսոհայ մտաւորականներու համար:

 

Մարդկային Իրաւանց Իսթանպուլի մասնաժիւղի անդամ՝ Մէրալ Չըլտըր, Յանձնախումբի մամլոյ յայտարարութիւնը կարդաց, նաեւ արտասանեց Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսին ուղղեալ նամակը թրքերէն լեզուով: Մէրալ Չըլտըր յայտնեց, որ նամակ եւս ունին ուղղուած՝ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսին:

 

Մամլոյ յայտարարութիւնէն յետոյ Յանձնախումբի անդամներն ու մասնակիցները միասնաբար Սիրքէճիի նամակատուն երթալով նամակները ուղղարկեցին Մայր Աթոռ Ս. Էջմիածին եւ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան:

 

Մասնակիցները, ոգեկոչման առթիւ, այցելեցին նաեւ 24 Ապրիլ 2011-ին սպաննուած Հայազգի զինծառայող Սեւակ Պալըքճըի գերեզմանը: Մասնակիցները, այցելեցին նաեւ նոյն գերեզմանատան տարածքի մէջ գտնուող Դանիէլ Վարուժանի կիսանդրին զետեղուած յուշարձանը, եւ մէկ վայրկեան լռութիւն պահելով յարգանքի տուրք մատուցեցին Ցեղասպանութեան զոհերու համար:

 

Ստորեւ կարելի է կարդալ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսին ուղարկուած նամակները՝ Հայերէն, Անգլերէն եւ Թրքերէն թարգմանութեամբ:

24 Ապրիլ 2012

Վեհափառ Տէր Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Արամ Ա Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոս

Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւն

Անթիլիաս-ԼԻԲԱՆԱՆ

 

Վեհափառ Տէր,

 

Այսօր՝ 24 Ապրիլ 2012, Հայոց Ցեղասպանութեան սկիզբը խորհրդանշող Պոլսահայ մտաւորականներու ձերբակալման 97-րդ տարելիցն է:

 

24 Ապրիլ 1915-ի ձերբակալութիւնները սկիզբն էին գործընթացի մը, որուն հետեւանքով Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւնը — որ ոչ միայն դարեր շարունակ Հայոց հոգեւոր կեդրոններէն մէկն էր, այլ նաեւ մշակութային ու ընկերային ինքնութեան մը ներկայացուցիչը -, իր սեփական հողէն վտարուելով աքսորուեցաւ Անթիլիաս: 

 

Մենք՝ Թուրքիոյ մէջ մարդու իրաւունքներու պաշտպաններ, սոյն նամակով կը փափաքինք յայտարարել մեր հաստատ համոզումը թէ Կաթողիկոսութեանդ սեփական վայրը այս պատմական հողերն են:

 

Նաեւ յարգանքով կը խոնարհինք Ցեղասպանութեան զոհ գացած, իրենց ամբողջ ունեցուածքը կորսնցուցած, հայրենի հողին վրայ իրենց պատմական հետքերուն ջնջման փաստին առջեւ գտնուած օսմանեան հայերու յիշատակին առջեւ:   

 

Այս նամակով կը յայտնենք նաեւ թէ պաշտպան կը կանգնինք Ցեղասպանութենէն վերապրած ու աշխարհի չորս կողմերը ցրուած հայերու զաւակներուն եւ թոռներուն իրաւունքներուն: 

 

Կը ձայնակցինք ՁերՎեհափառութեան 31 Օգոստոս 2011 թուակիր ու Թուրքիոյ վարչապետին ուղղուած նամակին, որ կը վերաբերէր ոչ-իսլամական «վագըֆ»ներու (հիմնարկներու) կալուածները իրենց օրինականտէրերուն վերադարձնելու պահանջին: Նշուածնամակով կը յիշեցնէիք. «Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւնը միշտ կը մնայ օրինական սեփականատէրը բազմաթիւ եկեղեցիներու, հիւանդանոցներու, ծերանոցներու, որբանոցներու, գերեզմանատուներու եւ այլ ազգապատկան ու եկեղեցապատկան կալուածներու, որոնք 1915-ի Հայոց Ցեղասպանութեան օրերուն բռնագրաւուեցան թուրք պետութեան կողմէ»:

 

Ինչպէս նաեւ նշած էք. «Հայ ժողովուրդը միշտ կը մնայ օրինական սեփականատէրը տուներուն, գործատեղիներուն ու կալուածներուն` ժառանգուած իրենց նախահայրերէն, որոնք զոհ գացին Օսմանեան թուրք կառավարութեան կողմէ ծրագրուած ու գործադրուած ցեղասպանութեան»: 

 

Ձեր նամակով կը շեշտէիք՝ «Հայ ժողովուրդը երբեք պիտի չդադրի Թուրքիայէն արդարութի՛ւն պահանջելէ Հայոց Ցեղասպանութեան համար, եւ երբեք պիտիչ դադրի իր մարդկային իրաւունքներուն վերահաստատումը պահանջելէ»: Ձեր խօսքը վարչապետին ուղղելով կ’աւելցնէիք. «Պրն. վարչապետ, արդարութեան եւ մարդկային իրաւանց նկատմամբ յանձնառու ըլլալու ձեր յայտարարութիւնը կը դառնայ վաւերական այն ատեն միայն, երբ ճանչնաք Հայոց Ցեղասպանութիւնը»:

 

Այս նամակով կ’ուզենք յայտնել Ձեր Վեհափառութեան, ինչպէս նաեւ աշխարհի համայն հայութեան, թէ Ձեր պահանջները մարդկային ամէնէն հիմնական իրաւունքներու համազօր են։

 

24 Ապրիլ 2011-ին, երբ մէկտեղուած էինք 1915-ին ձերբակալուած մտաւորականներու յիշատակը ոգեկոչելու, նոյն պահուն կը սպաննուէր Պաթման նահանգի թրքական բանակի զօրամասին մէջ ստիպողական զինուորական ծառայութիւն ընող հայ երիտասարդ՝ Սեւակ Շահին Պալըքճըն: 

  

Հակասական բացատրութիւններով հանդէս եկած պատկան մարմինները, ոճիրը համարեցին պարզ «արկած» մը: Մինչդեռ հարցաքննութիւններու եւ խուզարկութիւններու արդիւնքները արդէն ցոյց կու տային թէ կատարուածը ոճիր մըն էր: 

 

Սեւակ Պալըքճըի մահը կը փաստէ թէ 1915-էն ի վեր հայերը կեանքի ապահովութիւն չունին Թուրքիոյ մէջ, դեռ կը շարունակուի ցեղասպանութիւնը եւ 97 տարուան ժխտողականութիւնը իսկական պատճառն է ցեղասպանական այս երեւոյթին գոյատեւման: 

 

24 Ապրիլ 1915-ին հայ մտաւորականներու ձերբակալութիւնով սկսած բնաջնջումը շարունակուեցաւ ներառնելով ասորիները եւ Անատոլուի յոյները: 

 

Այս նամակով Ձեզի եւ Ձեր միջոցաւ բոլոր վերապրողներու զաւակներուն կը յայտարարենք թէ արդարութեան հաստատման համար անհրաժեշտ պայման է ճանչնալ Ցեղասպանութիւնը: Անհրաժեշտութիւն է վերադարձնել կամ փոխհատուցել բռնագրաւուած կալուածները եւ ինչքերը:

 

Յարգանօք՝

Մարդկային Իրաւանց Միութեան

Իսթանպուլի մասնաճիւղի

Ցեղապաշտութեան եւ Խտրականութեան Դէմ Յանձնախումբ

 

*******

 

His Holiness Aram I

Catholicos of the Great House of Cilicia

Antelias

LEBANON

 

Your Holiness, 

 

Today is the 24th of April, 2012, the 97th anniversary of the arrests of the Armenian intellectuals of Istanbul, which represents the beginning of the Armenian Genocide.

 

As a result of the process of genocide which began with the arrests in Istanbul on April 24, 1915, the Cilicia Catholicosate, which has not only been one of the spiritual centers of the historic Western Armenia for hundreds of years but which also represents its cultural and social identity, was forcibly displaced to Lebanon from the lands where it belonged. As defenders of human rights in Turkey, we are writing this letter to you to express our belief that it is in these lands that your Catholicosate belongs.

 

We are writing this letter to you in order to say that we bow in shame and in respect before the memory of the Ottoman Armenians who were massacred and dispossessed of all their riches, of all their richness of every kind, and effectively, even of the vestiges of their past. We are addressing our letter to you to declare that we remain the defenders of the usurped rights of the children and the grandchildren of the victims who survived massacre and were dispersed to all corners of the earth.

 

On August 31, 2011, you sent a letter to the Prime Minister of the Republic of Turkey regarding the legislative changes concerning the restitution of some of the properties of non-Muslim foundations. You wrote, “The Armenian people will remain the rightful owners of the innumerable churches, hospitals, nursing homes, orphanages, cemeteries, and various religious and public properties confiscated by the Turkish state in the days of Genocide in 1915.” You then added, “The Armenian people will remain the rightful owners of the houses, businesses, and properties of their ancestors who were victims of the Genocide which was planned and perpetrated by the Ottoman Turkish government.”

 

In your letter, you declared that the Armenian people will never abdicate their demands on Turkey for justice regarding the Armenian Genocide, and for the restoration of human rights. You wrote, “Dear Prime Minister, your declarations regarding justice and human rights will only be documented when you recognize the Armenian Genocide.”

 

We are writing this letter to address you and thus all the Armenians in the world, to state that your demands voice the requirements of the most basic human rights, and that they are also our demands.

 

On April 24, 2011, the same day that we were commemorating in Istanbul the 96th anniversary of the arrest of the Armenian intellectuals, Sevag Şahin Balıkçı was shot dead while on mandatory military duty in the Turkish army in the city of Batman. Officials gave misleading information and manipulated witnesses in order to declare the death an accident. Further inspection and investigations have since pointed to premeditated murder.  The murder of Sevag Şahin Balıkçı is evidence that there has been no life security for Armenians since 1915, that the process of genocide is ongoing, and that the denialism of 97 years perpetuates genocide. 

 

In the 97th year of the process of genocide, which began with the arrests in Istanbul on April 24, 1915, and which included the annihilation of the Armenians as well as the Assyrians and Greeks of Anatolia, we are writing this letter to directly address you and the children of the victims of the Armenian genocide around the world, whom you represent. We hereby declare our belief that it is only after the recognition of the Genocide and the restitution of and/or compensation for the confiscated property of Armenians that justice can be established.

 

Your humble servants,

Human Rights Association,

Istanbul Branch

Committee Against  Racism and Discrimination

TURKEY

 

 

*******

 

 

Sayın I. Aram Hazretleri

Kilikya Katolikosu

Beyrut

LÜBNAN

 

Sayın Kilikya Katolikosu I. Aram Hazretleri,

 

Bugün 24 Nisan 2012. Ermeni Soykırımı’nın başlangıcını temsil eden, İstanbullu Ermeni aydınlarının tutuklanışının 97. yıl dönümü.   

 

24 Nisan 1915’te İstanbul’daki tutuklamalarla başlayan Soykırım süreci sonucunda, tarihi Batı Ermenistan’ın yüzyıllardır yalnızca ruhani merkezlerinden biri olmakla kalmayıp, kültürel ve sosyal kimliğini de temsil eden Kilikya Katolikosluğu, ait olduğu topraklardan kovularak Beyrut’a sürüldü.  Türkiye’de insan hakları savunucuları olarak bizler bu mektubu,  Katolikosluğunuzun ait olduğu yerin bu topraklar olduğu inancımızı ifade etmek için yazıyoruz.

 

Size bu mektubumuzu, Soykırım sürecinde katledilen, tüm mal varlıklarına, her anlamdaki zenginliklerine el konulan, geçmişteki izleri bile silinmek için büyük çabalar harcanan Osmanlı Ermenilerinin anısı önünde utanç ve saygıyla eğildiğimizi, katliamdan kurtularak dünyanın dört bir yanına dağılan kurbanların çocukları ve torunlarının gasp edilen haklarının savunucusu olduğumuzu belirtmek için yazıyoruz.

 

31 Ağustos 2011 tarihinde, gayrımüslim vakıflarının bir kısım mal varlığının iadesine yönelik bir mevzuat değişikliğiyle ilgili olarak,  Türkiye Cumhuriyeti Başbakanı’na bir mektup göndermiş ve  “Ermeni halkı, 1915 Ermeni Soykırımı günlerinde Türk devleti tarafından el konulmuş olan sayısız kilise, hastane, huzurevi, yetimhane, mezarlık ve farklı milli ve dini mal varlıklarının hukuki mal sahibi olarak kalacaktır,” demiştiniz. Ve devam etmiştiniz: “Ermeni halkı, Osmanlı Türk hükümeti tarafından planlanıp uygulanan Soykırım’a kurban gitmiş olan atalarının mirası olan evler, işyerleri ve mal varlıklarının hukuki mal sahibi olarak kalacaktır.”

 

Mektubunuzda,  Ermeni halkının, Ermeni Soykırımı’yla ilgili Türkiye’ye yönelik adalet talebinden, insani haklarının yeniden tesisi talebinden hiçbir zaman vazgeçmeyeceğini belirtmiş ve şöyle demiştiniz: “Sayın Başbakan, adalet ve insan haklarına yönelik açıklamanız, ancak Ermeni Soykırımı’nı tanıdığınız zaman belgelenmiş olacaktır.”

 

Biz bu mektubu size, taleplerinizin en temel insan hakları gereği olduğuna inandığımızı ve bunların bizim de taleplerimiz olduğunu, size ve şahsınızda dünyanın dört bir yanındaki Ermenilere duyurmak için yazıyoruz.

 

24 Nisan 2011’de, Soykırım’ın 96. yıl dönümünde, bizler Soykırım’ın başlangıcını simgeleyen 24 Nisan tutuklamalarını İstanbul’da anarken,  er Sevag Şahin Balıkçı Batman’da Türk ordusu saflarında zorunlu olarak askerlik yaptığı sırada, aynı gün, 24 Nisan 2011 tarihinde vurularak öldürüldü. Yetkililer yanıltıcı bilgiler vererek, tanıkları yönlendirerek bu ölümün kaza olduğunu ilan ettiler. Soruşturma ve incelemeler ise cinayetin kasıtlı olduğuna işaret ediyor. Sevag Şahin Balıkçı’nın katli, 1915’ten bu yana Türkiye’de Ermenilerin can güvenliğinin olmadığının, Soykırım sürecinin devam ettiğini, 97 yıldır süren inkarcılığın soykırımı kalıcılaştırdığının kanıtıdır.

 

Biz bu mektubu,  24 Nisan 1915 tutuklamaları ile İstanbul’da başlayan, Ermenilerin, aynı dönemde Süryani ve Anadolu Rumlarının imhasını da kapsayan soykırım sürecinin 97. yılında, adaletin ancak,  Soykırım’ın tanınmasıyla ve Ermenilerin el konulan malvarlıklarının iadesi ve tazminiyle yerine geleceğine dair inancımızı doğrudan size ve temsil ettiğiniz Soykırım kurbanlarının tüm dünyadaki çocuklarına iletmek için yazıyoruz.

 

Saygılarımızla,

İnsan Hakları Derneği

İstanbul Şubesi

Irkçılık ve Ayrımcılığa Karşı Komisyon

TÜRKİYE